SEVDİĞİNİ SÖYLE

   Annesi.. Bir de kendisi.. O kadardi bütün hayati..Bir gün fena halde
   sıkılmış, dayanamadi, atti kendini sokaga..

   Bir yigin vitrinin önünden geçti.. Tam bir CD satan dükkani da geride
   birakmisti ki, bir an durdu. Geri Döndü, kapidan içeri, gözüne hayal meyal
   takilan genç kiza bir daha bakti. Kendi yaslarinda harika bir genç kizdi
   tezgahtar.. Hani ilk bakista ask derler ya, öyle takilip kalmisti iste..
   Içeri girdi.. Kiz gülümseyerek kostu ona.. "Size nasil yardim edebilirim"
   diye.. Nasil bir gülümsemeydi o.. Hemen oracikta sarilip öpmek istedi
   kizi.. Kekeledi, geveledi, sonra "Evet" diyebildi.. Rastgele bir plagi
   isaret ederek.. "Evet.. Su CD'yi bana sarar misiniz?.." Kiz CD'yi aldi,
   içeri gitti. Az sonra paket edilmis geri geldi. Aldi paketi, çikti
   dükkandan, evine döndü, açmadan dolabina atti..

   Ertesi sabah gene gitti ayni dükkana.. Gene bir CD gösterdi kiza,
   sardirdi, aldi eve getirdi, atti paketi dolaba, gene açmadan.. Günler hep
   alinip sardirilan CD'lerle geçti.. Kiza açilmaya bir türlü cesaret
   edemiyordu.

   Annesine açildi sonunda.. Annesi
      "Git konus oglum, ne var bunda" dedi..

   Ertesi sabah bütün cesaretini topladi. Erkenden dükkana gitti. Bir CD
   seçti. Kiz gülerek aldi plagi. Arkaya gitti, paketlemeye. Kiz içerdeyken
   bir kagida "Sizinle bir gece çikabilir miyiz" diye yazdi, altina telefon
   numarasini ekledi, notu kasanin yanina koydu gizlice.. Sonra paketini alip
   kaçti Gene dükkandan..

   Iki gün sonra evin telefonu çaldi.. Anne açti telefonu.. CD Dükkanindaki
   tezgahtar kizdi arayan.. Delikanliyi istedi.. Notunu yeni bulmustu da..
   Anne agliyordu..

   "Duymadiniz mi" dedi.. "Dün kaybettik oglumu.."

   Cenazeden birkaç gün sonra, anne oglunun odasina girebildi sonunda...
   Ortaliga çeki düzen vermeliydi. Dolabi açti.. Oraya atilmis bir yigin
   açilmamis paket gördü..Paketleri aldi, oglunun yatagina oturdu ve bir
   tanesini açti.. Içinde bir CD vardi, bir de minik not..

   "Merhaba.. Sizi öyle tatli buldum ki.. Daha yakindan tanimak istiyorum..
   Bir aksam birlikte çikalim mi..
   Sevgiler.. Jacelyn!."

   Anne bir paketi daha açti..
   Onda da bir CD ve bir not vardi..
   "Siz gerçekten çok tatli birisiniz, hadi beni bu gece davet edin, artik..
   Sevgiler.. Jacelyn!.."

                                                 * * *

   Unutmayin.. Düsündügünüz seyi mutlak söyleyin..Birini seviyorsaniz,
   söyleyin ona.. Içinizdeki söylemekten korkmayin. Birisi hakkinda ne
   hissediyorsaniz söyleyin ona.. Ve hemen söyleyin..

   Hemen..Çünkü, dogru zamani bekler ve "Iste simdi tam zamani" derseniz, bir
   bakarsiniz çok geç olmus.. Gününüze sahip olun ki, pismanliklar
   yasamayasiniz. Hepsinden önemlisi, dostlariniza, sevdiklerinize, ailenize
   hep yakin olun.. Çünkü bugünkü insan olmanizi onlar sagladi, sizi onlar
   sekillendirdiler..

   "Seni seviyorum" demekten sakin, ama sakin çekinmeyin, utanmayin,
   korkmayin!..

   Yasami yasanmaya deger yapan sey sevgidir..

       *****************

          APTAL ADAMIN HİKAYESİ

   Adamın biri, halinden yakınır dururmuş: "Çalışıyorum, didiniyorum ancak 
   geçinebiliyorum. Üstelik yalnızım, kimim kimsem yok...
   " Böyle mutsuz mutsuz sızlanıp dururken, bir karar vermiş. Yollara düşüp
   bir melek bulacak, halini anlatıp ondan bu haksızlığı düzeltmesini
   isteyecekmiş.

   Yola koyulmuş. Dağda bir kurda rastlamış. Ayakta zor durabilen, 
   bir deri bir kemik kalmış kurt, adama yaklaşmış, nereye gittiğini sormuş.
   Adam derdini anlatmış, "Bir melek arıyorum. Onu bulup bana yapılan
   haksızlığı düzeltmesini isteyeceğim..." Bunun üzerine kurt, "Bana da bir
   iyilik yapar mısın" demiş, "ben de gece gündüz dolaşıyorum, bir lokma
   yemek zor buluyorum. O meleğe benden söz et, böyle açlıktan öleyazmış  
   kurt da olur muymuş diye sor..."

   Adam yola koyulmuş. Çok geçmeden karşısına güzel bir kız çıkmış. 
   Kız da ona nereye gittiğini sormuş. Melek hikâyesini dinledikten sonra
   adamın ellerine sarılmış:

   "Yalvarırım o meleğe benim durumumu da anlat. Gencim, güzelim,  
   zenginim, her şeyim var ama çok mutsuzum. Mutluluğa ulaşabilmek için
   ne yapmam lazım, ne olur o meleğe sor..."

   Adam, melekle konuşacağına söz vermiş ve yola devam etmiş.  
   Yorulduğunda dinlenmek için bir ağacın altına uzanmış. Çevre
   yemyeşilmiş ama bu ağacın neredeyse bir tek yaprağı bile yokmuş.  
   Tabii  ağaç, durumuna çok üzülüyormuş. Dert yanmaya başlamış:

   "O meleği bulduğunda benden de bahseder misin. Bak, nasıl da bereketli
   bir toprak üzerindeyim. Bütün ağaçlar yaprağa, meyveye boğulmuş.   
   Benimse hiçbir şeyim yok. Diğerleri gibi olmak için ne yapmalıyım,
   meleğe sorar mısın?"

    Adam, ağaca da "peki" demiş ve yoluna devam etmiş...

    Nihayet, meleği bulmaktan umudunu kesmiş, vazgeçmek üzereyken
    melek karşısına çıkıvermiş...

    Adam derdini anlarmış, melek adamı dinlemiş ve "tamam, tamam!"
    demiş. "Zengin ve mutlu olabilmen için sana bir şans veriyorum. Şimdi
    geldiğin yoldan git, evine dön."

   Meleğin bu sözleri üzerine rahatlayan adam kurdun, kızın ve ağacın
   ricalarını hatırlamış ve meleğe onları da anlatmış. Melek onlar için de
   birşeyler söylemiş. Adam bunları da bir güzel dinlemiş ve dönüş yoluna
   koyulmuş.

   Ağacın yanına geldiğinde meleğin söylediklerini aktarmış:

   "Köklerinin tam yanında gömülü altın dolu bir sandık varmış. Bu yüzden   
   beslenemiyormuşsun. Beslenemediğin için yaprağın ve meyven yokmuş.
   Sandık çıkarılırsa senin de meyven ve yaprağın olacak."

   "Yaşasın!" Demiş ağaç: "Çabuk orasını kaz ve o sandığı çıkar!"

   "Hayır" demiş adam, "Melek bana kendi şansımı verdi. Evime dönmem
    lazım..." Ve yoluna devam etmiş. Genç kız bıraktığı yerde onu
    beklemekteymiş. Adamı görünce koşmuş ve "Melek ne dedi?" diye  
    sormuş. "Sevinçlerini ve acılarını paylaşabileceğin birini bulup da
    evlenirsen bütün dertlerin hallolacak, mutlu olacaksın" demiş adam. 
    O zaman kız, "Hadi seninle evlenelim, mutlu olmaya çalışalım!"  
    diye atılmış.
    Adam, "hayır," demiş. "Buna zamanım yok. Melek benim şansımı verdi,   
    bir an önce eve gitmeliyim. Sen de kendine başka bir koca bul artık..."

   Çok geçmeden o bir deri bir kemik kurt çıkmış karşısına. Kendi şansını   
   bulmak için evine gittiğini, acelesi olduğunu söylemiş. "Peki ya ben!"  
   Demiş kurt, "Benim için ne dedi? Onu söyle ve git!" "Senin için
   söylediğini ben anlamadım" demiş adam; "melek dedi ki, o kurt, yiyecek  
   bir aptal bulamazsa aç susuz dolaşmaya mahkûmdur."

   Kurt, "ben çok iyi anladım" demiş ve aptalı yemiş. 

    *****************
    ARTIK HER ŞEY İÇİN ÇOOK GEÇ...
   Huzur evinin kapısından hızlı adımlarla giren ve halinden 60-70 yaşlarında  
   olduğu anlaşılan kadın, girişteki danışmadan bir şeyler sorar.
   Danışma memuruyla aralarında geçen ve kısa süren konuşmadan sonra
   aradığı şeye bir an önce kavuşma heyecanıyla olsa gerek daha bir hızlı  
   adımlarla merdivenlere yönelir.
   Kapı numaralarına bakarak ilerlemektedir koridorda. Ve hışımla dalar 
   24 numaralı odaya...
   Bir yatak, çelik bir elbise dolabı, küçük, formika kaplı bir sehpa,  
   dayanakları ahşap bir tek misafir koltuğunun bulunduğu, yerlerin mozaik
   olduğu, penceresi batıya bakan, pek köhne sayılamayacak bu Huzur evi
   odasında yaşı 70’ e varmış ve çoktandır ilaç tedavisi gören birisi  
   yatmaktadır.
   Kaybetmişlikle bulmuşluğun, ya da bulmuşlukla kaybetmişliğin arasında
   bir çok zıt duyguyu aynı anda yaşayan kadın, gözlerinin ışığına bakılırsa,
   sevinmektedir. Alnındaki daha bir belirginleşen hayat çizgileri ise üzüntülü
   olduğunu ortaya koymaktadır.
   Çok kısa bir sürede anılar gözünün önünden bir film şeridi gibi geçmiş
   olan kadın, üzerinde lacivert eşofman bulunan yataktaki yaşlı adama
   yaklaşır. Gözleri nemlidir. Yıllardır denize hasret bir kaptanın denizi
   seyrettiği gibi seyreder bir müddet onu. Ve buruk bir sevinç içerisinde
   seslenir.

   - Merhaba,
   Nihayet buldum seni.
   Nasılsın,
   Beklemiyordun değil mi beni?..

   - Merhaba,
   Ben kaybolmadım ki bulunayım.
   Herkes biliyor ki,
   Son sekiz senedir buradayım.

   - Yanlış anladın,
   Kavuştum sana dedim.
   Belki inanmayacaksın ama,
   Seni çok özledim.

   - Çıkaramadım, af buyurun,
   Tanıtır mısınız kendinizi?
   Ne zamandır tanıyorsunuz,
    Bendenizi?

   - Yapma Allah aşkına
   Yapma be şâir
   Ne şiirler yazmıştın hani,
   Beni sevdiğine dâir.


   - Hem sevdim hem şiir yazdım ha
   Şimdi iyice şaşırttınız.
   Aklımı yitirmedim daha
   Bence siz ortaya bir yalan attınız.

   - Yalan değil söylediğim
   Niçin öyle düşünüyorsun?
   Bu değildi beklediğim,
   Beni kırmak mı istiyorsun?

   - Niyetim sizi üzmek değildi,
   Samimi söylüyorum.
   Sadece gerçekleri,
   Anlamak ve anlatmak istiyorum.

   - Haydi, gezdireyim bahçede seni,
   Hava alırsın, mevsim nasıl olsa yaz.
   Hem belki konuştukça,
   Hatırlarsın geçmişi biraz.

   - Hatırlamam neyi değiştirir,
   Konuşsak da hoş konuşmasak da hoş.
   Gerçek olan tek şey şu değil mi;
   Sevgisiz geçen hayat boş.

   - Alır alır gelirdim seni buraya,
   Ancak Huzur evinde kavuşuruz derdim.
   İster inan ister inanma ama,
   Ben sana bu güne söz verdim.

   - Ya, demek öyle,
   Pekiyi ya bunca geçen zaman?
   Hasret nasıl telafi edilir,
   Mümkün mü o günü tekrar yaşaman?

   - Hiç unutmam,
   Bir sohbette sormuştun bana,
   “Bende ne buldun?” diye.
   Gönlümü çalan ne servetindi
   Ne de verdiğin bir hediye.

   - Allah Allah,
   Diyorsun ki şuydu sorduğun,
   Peki söyle bakalım,
   Neymiş bende bulduğun?

   - Oturduğumuz o parkta gözlerine bakarak,
   Gülümsemiştim.
   Ve daha sonra sana,
   Sen beni çok sevdin, demiştim...

   - Hatırlıyorum elbette hepsini,
   Unutulur mu hiç?
   Onca gayret onca emek.
   Tahmin etmeliydim,

   Sen, “O” sun demek.

   - Evet, benim,
   “Sevmekten kim usanır?” diyen,
   Kaç kere yemin eden,
   Kaç kere geri gelen...

   - Anlıyorum, kaçan kovalanır, sevenden kaçılır,
   Bizde böyledir değil mi âdet?
   Üç günlük dünyada
   Çok görülür saadet.

   - Gittim... Gittim ama,
   Sebepsiz değildi gidişim,
   Terk etmiş olsam da seni o gün.
   Geldim işte yanındayım,
   Ve seninim bugün.

   - Neye yarar ki,
   Ne olursa olsun neden,
   Beni terk ettin.
   Ve geçti artık iş işten,
   Sen unutulmuş olmayı,
   Çoktan hak ettin.

   - Yalvarırım,
   Yalvarırım bana bunları söyleme.
   Kırk yıldan sonra,
   Tam bulmuşken seni,
   Yeniden kaybetmemi isteme.

   - Bırak !..
   Bırak lütfen ellerimi,
   Ömür bitmiş seni neyleyim?
   Tek başıma yaşadığım dünyadan,
   Bırak da, yalnız gideyim...


   Sağ elini avuçlarının arasında tutan kadından kurtaran yaşlı adam,  
   oturmakta oldukları banktan da aniden kalkar.

   Bastonunun da yardımıyla ağır aksak yürümeye başlar. Ağlıyordur... Ama  
   arkasına bakmadan yürümektedir. Binaya mı? Odasına mı? Hayır...

   Ağlamaktan gözleri kan çanağına dönmüş gençliğinin maralını, güzel  
   hatıralar yaşadığı kadınını, yüzlerce şiir yazdığı ilham perisini bırakmıştır
   arkasında...

   Gitmektedir.... Ama nereye gittiğini ne kendisi ne bir başkası   
   bilmektedir...

      *****************

                                  TEK CÜMLE